Çocukken

Baba ocağından güzel köyümden
Ayrılıp gurbete çıktım çocukken
Sevgiden yoksundum bir de hasretle
Yanarak yılları çektim çocukken

Sadık dostum kazma kürek olmuştu
Yokluk beni diyar diyar salmıştı
Anamdan babamdan beni almıştı
Gariptim boynumu büktüm çocukken

Elimi koynuma sokup bağladım
Hasret çekip yüreğimi dağladım
Gizli gizli için için ağladım
Ağlayıp gözyaşı döktüm çocukken

Bayramı unuttum toyu unuttum
Sıla özlemiyle zehirler yuttum
Sevdiğim her şeyi gönlümde tuttum
Hayatın dilini söktüm çocukken

Bir sünger yatağı sırtıma sardım
İnşaat inşaat çok iş arardım
Çimento taşıdım çok harçlar kardım
Harçlara ruhumu ektim çocukken

Yüreğime zalim gurbet dert eler
Böyle geldi böyle geçti seneler
Koyun kuzu gibi İHLÂSÎ meler
Çaresiz diz üstü çöktüm çocukken


Not: Bu şiir Bekir Akbulut (Ozan İhlasi) tarafından aktarılmıştır.

Bu Şiiri Arkadaşınıza Tavsiye Edebilirsiniz                                                 Yazdır

Şiir Hakkında Görüş/Hata/Düzeltme Bildirmek İstiyorum

[<<-Geri ]